مدتی پیش تعریف جالبی در مورد برنامه نویس ها در اینترنت پخش شد که اگرچه بطور ظنز نوشته شده بود ولی به طور تاسف آوری واقعیت داشت.

برنامه نویس موجودیست زنده که اغلب بصورت نشسته با کمی خمیدگی روبروی خود را نگاه می کند. این موجود توانایی بسیار زیادی در گیر دادن به یک موضوع و پلک نزدن را داراست. بیشتر طول عمر خود را بدون تحرک سپری می کند و فقط انگشتانش دارای فعالیت بسیار زیاد هستند. غالبا بصورت انفرادی یافت می شود و در پاسخ به مخاطب همواره می گوید: چی؟
۹۹٪ آنها شب زیست هستند. بین یک شاخه گل رز و یک تکه پاره آجر تفاوتی قائل نمی شود و دنیای وی فقط نیم متر جلوتر از چشمانش است.

اما دلیل نوشتن این پست از یکطرف مشاهده مجدد توصیفات فوق از یک برنامه نویس بود و از طرفی یادآوری تفاوتهای بسیار زیادی برنامه نویس ها در زندگی اجتماعی شان با سایر مردم.
تصوری که بسیاری از مردم از یک برنامه نویس دارند موجودی است که در پای کامپیوترش لم داده و با فشار دادن چند دکمه یک نرم افزار را فورا می نویسد و به پول کلانی دست پیدا میکند. گروهی دیگر هم برنامه نویسان را به شکل سارقان فیلمهای تخیلی تصور میکنند که شبها مشغول دزدیدن پول از حسابهای بانکی مردم است.

برنامه نویسها خصوصیات عجیبی هم دارند که معمولا از چشم مردم عادی پنهان میماند و یا اگر نماند معمولا مردم اهمیتی به این خصوصیات نمی دهند :
         معمولا حافظه خوبی دارند بخصوص در مورد حرفهای نامناسب دیگران
کارهای خلاف عرف و قانون انجام نمیدهند.
        ●معمولا در چانه زدن بازنده هستند
        ●معمولا اگر جواب منفی بشنوند سماجت و پافشاری نمیکنند
        ●به سادگی آزرده خاطر میشوند و در عین حال صبری بیش از افراد عادی دارند

اگرچه خصوصیات روحی برنامه نویسها بیشتر از این چندخط است ولی نکته مهم در روحیات یک برنامه نویس تاثیر پذیری آرام و بی سر و صدای آنها از منطق کامپیوتر، بی احساس شدن و همه چیز را کاملا منطقی و به همان شکل پذیرفتن است.

نوع کار و تجهیزات مرتبط در این کار (کامپیوتر) نخستین تاثیر خود را مستقیما برروی ذهن و روحیه برنامه نویسها باقی می گذارد و پس از آن ممکن است که بر محیط اطراف و یا جامعه اطراف برنامه نویس تاثیر گذار باشد.

بیایید برنامه نویسها را بیشتر از گذشته درک کنیم ....