اگر یه نگاه جزئی به پروفایل من بیندازید متوجه خواهید شد که من کلاس اول دبیرستان هستم (البته اکنون و در تاریخ ارسال این مطلب). خوب حالا این مطلب چه ربطی به موضوع اصلی داره که براتون خواهم گفت. همینطور که می دونید، این روزها آخرین روزهای سال تحصیلی هستند و روزهایی که بیشترین فشار درسی به دانش آموز میاد. یه روز توی کلاس فیزیک دبیر فیزیک به ما گفت که اگه میخواید که در نمره دهی بهتون ارفاق کنم، باید کار عملی بیاورید. بعد از یکی - دو هفته تعدادی از بچه های کلاس کارهایی رو آوردن و به معلم دادن. تا این که معلم ما گفت که آخرین وقت برای آوردن کار عملی پنجشنبه هست.

من خیلی به موضوع اهمیت ندادم و به خودم گفتم یه چیزی جور میکنم و میارم. تا اینکه چهارشنبه شد و ما کاری نکردیم. حدود ساعت 12 شب بود که یادم به کار عملی فیزیک افتاد. تو اون وقت هیچ کاری نمی تونستم کنم. تا این که بعد از اندکی فکر کردن با خودم گفتم یه برنامه ساده بنویسم که تعدادی از فرمول های ابتدایی فیزیک اول دبیرستان توش خلاصه شده باشه و به معلم تحویل بدم.

خلاصه ما ساعت حدود 1 شب دست به کار شدیم. بعد از 2 ساعت کار تموم شد (یعنی حدود ساعت 3). بعد از اون برنامه رو Compile کردم و سریع ریختم رو فلش و خوشحال گرفتم خوابیدم. ساعت 7 از خواب بیدار شدم و ساعت 7:30 خودم رو به مدرسه رسوندم. زنگ اول فیزیک داشتیم. معلم وارد کلاس شد و بعد از چند دقیقه من پیشش رفتم و موضوع رو بهش گفتم. در جواب بهم گفت : «این هم خوبه به عنوان یه کار؛ ولی اگه یه کار عملی و دستی درست میکردی خیلی بهتر بود.» من بهش گفتم تا بریم توی اتاق سمعی و بصری و برنامه رو بهت نشون بدم، ولی قبول نکرد. اصلا هیچ اهمیتی به کار من نداد. انگار نه انگار. تا اون روز هیچ وقت تا این حد اعصابم به هم نریخته بود. واقعا هیچ کس برای برنامه نویس ها احترام و اهمیتی قائل نیست و کار اونها یک کار بیخود میدونه.

واقعا  این طرز فکر ناشی از بی فرهنگ و عدم توجه به تکنولوژی های جدید هست. آیا روزی خواهد آمد که همه مردم ارزش کار برنامه نویس ها رو بدونن و به کار اونها اهمیت بدن؟؟؟!!! (به امید آن روز ...)

اون برنامه این رو که دربارش براتون صحبت کردم رو می تونید از ایــنجـا دانلود کنید.